Dün Hakan Akkaya'nın söyleşisine gittim. Kendisine karşı her hangi bir hayranlığım ya da beğenim yoktu arkadaşım ısrar edince "hadi bir değişiklik olsun" diye gittik. Eski hocalarımı gördüm ve bana "Hakan senin çizimlerini görseydi bayılırdı" dedi. Dedim ki içimden o yaşta insan hayallerini gerçekleştirmek için daha mı cesaretsiz oluyor ya da fırsatları mı olmuyor. Bir mayo firmasıyla görüşmüştüm ve bana modellerimi göndermemi istemişti sonra başka alanlara dağılıp elimdeki mesleğin kıymetini bilemedim sonra yemek işine sardım mutfakta zaman geçirmek terapi gibi geldi. Asıl olay "Üretken" olmaktan geçiyor. İnsanları mutlu etmek bir şeyler üretmek benim ruhumda var sanırım. Genlerden geliyor rahmetli babaannem (ki isim annem olur) gittiği bir misafirlikte oturduğu yerde lif örer sonra bunu ona hediye ederdi. Herkesin evin de bir "Topuzlu teyze lifi" vardır.
Gece yatarken günün kritiğini yaparım ve bu da bazı zamanlar da uykumun kaçmasına sebep olur. Düşündüm elime geçen fırsatları bazen değerlendirmeyi bilmedim. Hiç bir şey için geç değil o yüzden 2015 benim yılım olacak hayallerimin peşinden gideceğim. Ha artık şunu demek istemiyorum birisi bir şey yaptığında ben düşünmüştüm... Eee düşündün ama uygulamadın...
Hayallerimizin gerçekleşmesi dileğiyle mutlu kalın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder